به گزارش
شستوت به نقل از وبلاگ سرجو 2 فصل بهار را در اصطلاح محلی و به زبان بلوچی بهارگاه میگویند در این فصل که گیاهان طبیعت از خواب زمستانی بیدار میشوند و شروع رویش گلها و گیاهان است مردم نیز خود را برای تحول تکراری هر ساله آماده میکنند. درکشورپهناور و بزرگ ایران اقوام مختلفی زندگی میکنند هرکدام از این اقوام دارای فرهنگ و آداب و رسوم خاصی میباشند و زندگی هر قوم با دیگران تفاوت دارد.
در این قسمت از خاک سرزمین ما که بلوچستان نام دارد و قدمت تاریخی آن به هزاران سال قبل میرسد در زمان هخامنش گدروزیا- گرویس نام داشت و ایالت چهارونیم پادشاهی ماد بوده است که قوم این سرزمین را بلوچ میگویند. و از اصیل ترین اقوام آریایی هستند که در این قسمت از وطن سکنی گزیدهاند. شغل اصلی این قوم بیشتر کشاورزی و دامداری میباشد. کسانی که در دامنه رودها و شهرها زندگی میکنند به کشاورزی و برخی در دشتها و کوها زندگی میکند که به دامداری مشغول هستند در کتب مختلف تاریخی و سفرنامههای زبانی از این قوم یاد شده است در شاهنامامه فردوسی هم اسنادی در مورد رشادت قوم بلوچ و کوچ نام برده است. اما به علت بی توجهی برخی از حکام وقت ادوار در گذشته بلوچها مورد حمله و ظلم قرار گرفته اند و همچنین سرزمین بلوچستان به علت عدم دسترسی دشمن پراکنده شدهاند. قوم بلوچ دارای فرهنگی خاص میباشد که از نیاکان و پدران به ارث رسیده است. لباس و زیور الات زنان و برخی از مراسم این استان هنوز با دیگر جاها تفاوت دارد. بهار و بهارگاه در این قوم جایگاه خاصی دارد و بهار گاه را بهترین فصل زندگی خود میدانند.
پس از اتمام فصل پاییز و خاتمه در چله بزرگ و کوچک فصل زمستان و نزدیک به عید نوروز مراسم بهارگاه شروع میشود. پس از اتمام فصل سرما آخر فصل زمستان درختان شکوفه میزنند. و زمین که در فصل زمستان با ریزش آب باران نیرو بخش گردیده در فصل بهار مورد بهربرداری دامداران قرار میگیرد. در این فصل کوها، تپهها همگی پر از گل و علف میگردند. و منظره ای خاص بوجود میآورد. در بهار گاه دامها چاق و چله میگردند زیرا از مواد غذایی زیادی بهرمند میگردند. دامداران در این فصل از شهرها کوچ نموده و در دامنه کوها و دشتها چادر برپا مینمایند و دام و طیور خود را به صحرا میبرند.
شیر، روغن و لبنیات در این فصل فراوان است. در اقوام دیگر در دو فصل سال یلاق و قشلاق صورت میگیرد. اما در بلوچستان فقط در فصل بهار ییلاق صورت میگیرد. و این فصل بهارگاه است که حدود یک ماه طول میکشد. در فصل بهار بوته ای به نام بهار میروید که شبیه به بوته گندم میباشد که ارتفاع آن 150 الی 160 سانتی متر میرسد و بسیار مفید است و بهترین علفی است که مورد تغذیه دامها قرار میگیرد این بوته اگر زیاد باشد توسط دامداران جمع آوری میگردد و برای زمستان ذخیره میشود. عشایر بلوچ نیز در مناطق بهارگاهی خود مستقر میشوند و در این ایام غذاهای محلی مخصوص بهار تهیه و از میهمانان نوروزی با این غذاها پذیرایی میکنند. مردم بلوچ در طول تاریخ هر آنچه نیاز داشتند با استفاده از امکانات موجود و آنچه در طبیعت خود بلوچستان یافت میشده تهیه میکردند. بهترین فصل برای دامداران این استان بهار گاه و بهار است که دامدارن از آن به خوبی بهر برداری مینمایند.
عشایر بلوچ برای تهیه و تدارک آجیل نوروزی از امکانات اطراف خود استفاده میکنند خوشههای یک نوع گندم محلی را که دانههای چاق و درشتی دارد و از گندم معمولی دانههای آن درشت تر است و به آن پشمک میگویند را به همراه پودر زرد چوبه یا گیاه مخصوص محلی به نام هِچک که شبیه زعفران است و رنگ زرد دارد را با شیر گوسفند میجوشانند و روی تابه محلی به نام تین تفت میدهند تا خشک شود وبه آن دانکوک میگویند رنگ آن زرد پررنگ است دانکوک خوش طعم و نرم وشکننده است و با استفاده از مغز درختی کوهی به نام گواتام که شبیه بادام است اما هسته آن کوچکتر از بادام است مغز هسته آن را از هسته جدا کرده و با شیر گوسفند میجوشانند تا طعم خام و تلخ آن از بین برود و روی آفتاب پهن میکنند پس از خشک شدن همانند دانکوک نرم و شکننده و قابل خوردن است به آن وَشّک میگویند و خواص دارویی زیادی دارد اگر هسته گواتام را به جای شیر گوسفند با دوغ ترش محلی بجوشانند خوش طعم و کمی ترش میشود و به آن تُرُپشَک میگویند وهمانند وَشَک پس از خشک شدن نرم و شکننده است و طعم لذیذ و ترشی دارد عشایربلوچ برای تهیه آجیل نوروزی دانکوک، وَشَک و تُرُپشَک را مخلوط کرده و از میهمانان نوروزی خود پذیرایی می کنند برای تدارک شیرینی نوروزی نیز علاوه بر تهیه انواع حلواهای محلی به نام حلوا مَدَر، چنگال و حلوا خرما یک نوع حلوای مخصوص نوروزی که از مخلوط خرما با دانکوک و به صورت گرد به اندازه توپ تنیس تهیه میشود استفاده میکنند.
انتهای پیام/
