به گزارش
شستون به نقل از دانا، صنعت چای یک صنعت ارگانیک بوده و تنها محصولی است که بدون سمپاشی در شهرهای شمال تولید می شود.
صنعت چایکاری طی یکی دو دهه اخیر با چالش‌های زیادی مواجه بود، به طوری که ضرر زیادی در این مدت متوجه چایکاران استان‌های شمالی شد و بخش زیادی از جمعیت 60 هزار خانواری چایکاران به تغییر کاربری اراضی چایکاری خود و فروش آن، اقدام کردند.
**چالش ها و مشکلات چایکارانی که صدایشان به جایی نمی رسد
مشکلات عمده در این صنعت بویژه قیمت اندک برگ سبز چای و پرداخت نکردن بموقع همان بهای اندک به چایکاران در سال های اخیر، اشتیاق را از آنان برای رفتن به مزارع و کشت چای گرفته بود، به طوری که بسیاری از چایکاران، یا به تغییر کاربری اراضی چای خود روی آورده و یا مزارع چای را بدون هیچ فعالیتی به حال خود رها کرده بودند که این امر نه فقط صنعت چایکاری را به ورطه نابودی کشانده و موجب نابودی بسیاری از باغات چای شده بود، بلکه زندگی چایکاران را که از این طریق امرار معاش می کردند، با سختی بسیاری مواجه ساخته بود.
نیاز کشور در سال 120 تن چای سیاه می باشد و در کشور بالغ بر 45 تن چای خشک تولید می شود ؛ همچنین بالغ بر 200تن به صورت رسمی و غیررسمی وارد کشور می شود و همین امر سبب ضرر و زیان جبران ناپذیری به چایکاران و صنعت چای کشور وارد کرده است.
ازهر4 کیلو و 200 گرم برگ سبز چای یک کیلوگرم چای خشک حاصل می شود وازطرفی هم اکنون ازهر هکتار باغ چای معادل 3 تا 4 تن برگ سبزچای بدست می آید؛ لذا حمایت دولت از چایکاران و پرداخت تسهیلات به منظورآماده سازی زمین، انجام اقدامات به زراعی همچون شخم، هرس و کود دهی درمقطع کنونی امری ضروری است.
کاهش تولید چای در حالی صورت می گیرد که مصرف چای در کشور بیش از 100 تا 120 هزارتن ارزیابی می شود. همچنین گزارش کمیته بین المللی چای مصرف سرانه چای در ایران را یک کیلو و 600 گرم اعلام کرده که عمده این میزان از واردات چای تامین می شود.
** افزایش قیمت برگ سبز چای با هزاران نامه و خواهش!
در همین رابطه مصطفی نصرالهی، مدیرعامل اتحادیه چایکاران شمال عدم بازار مناسب برای فروش چای خشک، عدم بهزراعی مناسب با برنامه، نامناسب بودن قیمت تضمینی برگ سبز با توجه به تورم موجود در جامعه، عدم هماهنگی و نبود قانون مشخص در خصوص بازشدن کارخانه‌ها و همچنین اختیاری بودن مدیریت کارخانه‌ها توسط مدیران که سبب خواب برگ‌های برداشت شده و تجمع در کارخانه‌های مناطق دیگر می‌شود را از جمله مهم‌ترین مشکلات موجود چای کشور برشمرد.
وی افزود: رها شدن باغات چای به دلایل مختلف از جمله به صرفه نبودن قیمت برگ و عدم اطمینان از فروش برگ سبز، قدمت طولانی بیشتر کارخانه‌های تولیدی و فرسوده بودن دستگاه‌های تولیدی و تولید سنتی همچون گذشته، قاچاق چای و عدم توان رقابتی تولید‌کننده‌های داخلی و عدم تمایل داشتن دانش روز و پایین بودن توان علمی در بخش تولید اعم از باغ و کارخانه به دلایل مختلف اقتصادی که عرصه رقابت برتر چای وارداتی را مهیا کرده از دیگر مشکلات چای است.
نصرالهی بهبود در سفره زندگی چایکاران و رغبت آنان به ادامه فعالیت را در صورت انجام آیتم‌های مختلفی امکان‌پذیر دانست و گفت: برای ارتقای چای و چایکاری باید شرایط را به گونه‌ای تعیین کرد که پرداخت وام تنها به افرادی انجام گیرد که طرح به‌زارعی را به نحو احسن اجرا کنند و از طرفی پول مورد نظر نیز تامین‌کننده یک سال مالی آنان باشد، همچنین به طور همزمان دستگاه‌های تولیدی چای خشک نیز باید به روز شوند و قیمت برگ سبز با نرخ تورم محاسبه شود.
وی ادامه داد: باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی کنیم که اگر جوانی بخواهد به عنوان کارگر در باغات چای مشغول به کار شود بتواند درآمدی حداقل برابر با قانون کار را داشته باشد تا رغبتی برای ادامه کار در او ایجاد شود.
مدیرعامل اتحادیه چایکاران شمال گفت: در خصوص تغییر کاربری باغات چای باید یادآور شویم که ما قانون را بیان می‌کنیم، اما اجرا نمی‌کنیم، از طرفی کلیه مسوولان استان نیز در راستای افزایش تامین نیاز مالی مردم حاضرند در تغییر کاربری کمک کنند. نصرالهی افزود: به طور حتم کشاورزان با فروش باغات چای و تبدیل آن به سود بانکی می‌توانند 10 الی 20 برابر درآمد حاصل از باغات درآمد کسب کنند.
وی اظهار کرد: قیمت برگ سبز نباید با هزاران نامه و خواهش افزایش یابد،از طرفی افزایش قیمت اگر با افزایش قیمت سایر کالاها روبه‌رو شود مشکلی را حل نخواهد کرد.
** مصرف چای ایرانی نیازمند فرهنگ سازی است
همچنین شمس الله شریعت نژاد نماینده مردم تنکابن،رامسر و عباس‌آباد در مجلس درباره وضعیت تولید چای ایرانی درکشور،گفت: چای ایرانی که هم اکنون درکشور تولید می شود،چای خوش طمع و مناسبی است؛بنابراین مصرف چای ایرانی محتاج فرهنگ سازی است،بنابراین درگام نخست باید برای مصرف چای ایرانی، تبلیغات بهینه ای تدارک دیده شود.
نماینده مردم تنکابن،رامسر و عباس‌آباد در مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه باید تعرفه چای وارداتی افزایش یابد تا مردم نیز به سمت مصرف چای ایرانی باکیفیت تمایل داشته باشند،ادامه داد:در سال گذشته با کاهش نرخ چای این محصول در انبارها نمانده است و بدیهی است که با کاهش نرخ چای ایرانی و کاهش تعرفه چای وارداتی بطورحتم مشکلاتی برای چای ایرانی ایجاد می شود.
وی با بیان اینکه ما در زمینه تولیدچای درکشور رو به جلو حرکت می کنیم،افزود:با بهادادن به چای ایرانی از منظر حمایت های تبلیغاتی- رسانه ای می توانیم با افزایش تولید چای،مصرف این محصول باکیفیت را درکشور نهادینه کنیم.
شریعت نژاد،افزود:افرادی که در راستای قاچاق تلاش می کنند،دشمنان این مرز و بوم هستند و قصد دارند اقتصاد کشور را به زانو دربیاورند و تنها به سود خود فکر می کنند.
نماینده مردم تنکابن،رامسر و عباس‌آباد در مجلس،ادامه داد:واردات چای نباید به قیمت از بین رفتن چای ایرانی تمام شود و این در حالی است که ما 34 هزارهکتار باغ چای داشته ایم که این میزان به کمتر20 هزار هکتار باغ چای رسیده است.
وی،ادامه داد:بی توجهی به صنعت چای هکتارهای زیرکشت چای ما را کاهش داد؛اما باید به این نکته نیز اشاره کرد که در 2الی 3 سال اخیر نرخ برگ سبز چای افزایش پیدا کرده است و این درحالی است که به نسبت گذشته استقبال برای چایکاری افزایش پیدا کرده است.
** راه حل مشکلات بی شمار چایکاران چیست؟
به نظر می‌رسد که پرداخت به موقع هزینه خرید برگ سبز چای به کشاورزان (هر 15 روز یکبار) و پرداخت وام های بهزراعی طویل المدت و یا بدون بهره به چایکاران جهت انجام امور به زراعی باید از جمله مواردی باشد که دولت برای بهبود اوضاع چایکاران در دستور کار خود قرار می دهد.
دولت باید ضعف های نظارتی و تصدی گری چای کشور را به بخشهای خصوصی که پتانسیل و شایستگی نظارت و کنترل قوی و مناسب را دارند واگذار نماید و با ارزیابی دقیق و مستمر آن تعداد از تعاونیها و اتحادیه چایکارانی را که قادر به نظارت و تصدی گری مناسب (به جای دولت ) نیستند از ادامه فعالیت نظارتی و تولی گری آنها جلوگیری و از اعتبار کاری ساقط نماید.
نکته مهمتر اینکه نحوه خرید برگ سبز چای از چایکاران براساس سهمیه و ظرفیت هرکارخانه چایسازی با محدوده جغرافیایی و تعداد چایکاران تحت پوشش آن تعیین و ابلاغ شود، تا هر چایکار دقیقا بداند که برگ سبزچای خود را باید به کدام کارخانه محدوده باغ خود تحویل دهد و کارخانه چایسازی نیز فقط از چایکاران محدوده تعیین شده آنهم مطابق ظرفیت و سهمیه خود ،برگ سبز خرید نماید.
برقراری موافقتنامه یا قراردادنامه ای بین کارخانه داران چایسازی و شرکت هایی که در امر بسته بندی ، بازرگانی و تجارت چای در داخل و یا خارج از کشور فعال می باشند مبنی براینکه هرکارخانه دارچای موظف به فروش چای خشک خود به همان شرکتهایی است که برای او طرف قرارداد تعیین و توافق شده است و مجاز نیست که چای خشک خود را به سایر شرکتهای تجاری بفروشد.
از آنجائیکه چای ایرانی درجهان بی نظیر و بدون افزودنی است و از نظر سالم بودن قابل قبول بسیاری از کشورها است باید برای صادرات چای چاره ای اساسی نمود بدین روش که با اختلاط چای ایرانی با چای خارجی وارداتی هم زمینه صادرات چای ایرانی و داخلی را فراهم نمود و هم اینکه واردکنندگان چای خارجی وادار و ملزم به اختلاط چای وارداتی با چای ایرانی خواهند شد.
**آیا کلید تدبیر و امید قفل مشکلات چایکاران را باز می‌کند؟
چایکاران در طول سال‌های گذشته تجربه‌های تلخ بسیاری را تجربه کرده‌اند از کاهش تولید چای ایرانی به دلیل بی‌پولی آنها و عدم حمایت دولت برای آماده سازی باغات و افزایش بهره‌وری تا بازار ناعادلانه و جولان دادن چای‌های وارداتی در ویترین‌های مغازه‌ها و رسانه‌های تبلیغاتی کشور از سوی دیگر تضمین‌های متولیان خرید تضمینی چای آنقدر کمرنگ بوده است که چایکاران دیگر امیدی به ادامه تولید ندارند و به قول خودشان باغ‌های‌شان را مانند جنگل رها کرده‌اند تا شاید دولت تدبیر و امید و وزیر جهادکشاورزی‌اش کلیدی تازه‌ای برای حل مشکلات آنها رونمایی کنند.
این شرایط برای چایکاران مانند دیگر کشاورزان باعث شده تا جوانان از ادامه شغل پدرانشان انصراف داده و رفتن به شهرها و تجارت را بر کشاورزی ترجیح دهند و از سوی دیگر همین مهاجرت‌ها جامعه کشاورزی را هر روز پیر تر از دیروز و چای‌های ایرانی را هم هر روز زرد تر از دیروز کرده است بر همین اساس لازم است تا مسئولان دولت هر چه سریعتر چاره‌ای برای وضع خراب چایکاران کشور کنند.
انتهای پیام/
