به گزارش شستون؛ این موزه با مساحت ۱۱۸ متر مربع، در روستای دزک شهرستان سراوان قرار دارد.

 از سال ۶۲ تاکنون بیش از ۵ هزار اجناس که نشان دهنده آداب و رسوم بلوچ در گذشته های دور بوده در این موزه جمع آوری شده و این موزه به عنوان نخستین موزه محلی و شخصی، در جنوب شرق  برای بازدید علاقه مندان فعالیت خود را در شهرستان سراوان آغاز کرده است.

یکی از ویژگی های منحصر به فرد این موزه، حالت تماما سنتی  و صنایع دستی می باشد که چشم هر بیننده ای رو به خود جلب می کند که این موزه به همت عبدالله سپاهی و بدون حمایت دولتمردان بنا شده است.

 

 

استاد عبدالله سپاهی با مراقبت و جمع آوری  هنرهای بلوچستان زمین که به نوعی هویت تاریخی را رغم می زنند مقصودی را بیان داشته و رمز و رازی را آشکار ساخته است.

  سپاهی با پشتوانه فرهنگ غنی و سیراب از سرچشمه عرفان، با دست یافتن به مواد گوناگون، مهارت استادانه و احساس زیبایی و نبوغ خود را در راه اندازی موزه نشان داده است که در واقع در این موزه  ذوق هنری و بردباری و وسواس هنرمندان ، در ریزه کاری فنون هنری دیده می شود و که همیشه در این هنر پیشتاز بوده اند.

 به نحوی اسرارآمیزی، در این دست ساخته ها تصویر یک زندگی نهفته است؛ یک زندگی با رنج ها و شکل های بسیار، همراه با شوق و زیبایی.

 

همگان میدانیم که نقش حیاتی موزه هادر جوامع بشری نقشی بدیع، ماندگار و مروج ناب ترین پدیده های فرهنگی است که موزه ها از معدود مراکز حافظ یادگاران نسل گذشته و در حقیقت فرزندان هنر و تاریخ هستند. 

هریک از این اشیا در عین بی زبانی به هزار زبان سخن می گویند زیرا اسناد معتبری ازهنر، فرهنگ و تاریخ را ارایه می دهند.

 

 آثار گردآوری شده در موزه تاس و کپل که استاد عبدالله سپاهی به تنهایی  در طول سال های متمادی و  بدون حمایت دولتها نس از نیاکانمان هستند که  از وجود صنایع دستی در زمان های بسیار دور، حتی دوران انسان های اولیه خبر می دهند و زمانی که به این آثار نظر می افکنید، با دنیایی کهن رو به رو می شوید که غبار تاریخ بر چهره تک تک آنان جای گرفته است که بخشی از این آثار به جای مانده از انسان های اولیه، شامل سفالینه های کلپورگان هستند که از گِل پخته شده و نقوشی که  به شکل تخیلی و بر گرفته از روح طبیعت روی آنها نقش بسته و هر کدام از این نقوش فلسفه گویایی برای خویش دارند .

 

 اشیای موجود در موزه تاس و کپل  روایتگر صنعت و هنر نیاکان و بیانگر هنر و ذوق مردم بلوچستان  هستند و در روزگاران کهن، به عنوان صنعت تمام عیار عهد خویش حضور داشته اند،این آثار کار  سفیران فرهنگی  اند که هیچ گاه از گزارش پیام خود دست نکشیده اند و به نوعی تجلی گاه بخش قابل ملاحظه ای از هنر وخلاقیت قوم بلوچ هستند.

 

گفتنی است مصالح بکار رفته در ساخت موزه از ساقه نخل  خرما و طناب های بافته شده از برگ درختچه داز می باشند.

 

گزارش از سترام دهواری

شستون