به گزارش
شستون؛ شهرستان سراوان با دارا بودن آثار طبیعی گردشگری بی شمار در جنوب سیستان و بلوچستان می تواند به قطب گردشگری کشور تبدیل شود و سالانه پذیرای هزاران گردشگر از سراسر جهان باشد.
یکی از آثار طبیعی اسرار آمیزی که در این شهرستان و در قسمت سرجو شهرستان وجود دارد، درخت سرو سرجو که به اصطلاح بومیان «سول» است که بومیان منطقه باورهای افسانه ای از این درخت را روایت می کنند.
طبق باور افسانه ای روستاییان، در گذشته در این منطقه درویش اهل دل و ایمان سکنا داشته و در یکی از روزها در این محل به اقامه نماز و راز و نیاز با یگانه معبود هستی می پردازد و عصای خود را که در زمین فرو می کند که به طرز اسرار آمیزی جوانه می زند و تبدیل به درخت می شود، اما برخی از کهن سالان این منطقه صحت این موضوع را تأیید نمی کنند.
از دیدگاه بومیان این درخت دارای قداست می باشد به طوریکه در گذشته اگر به تنه درخت آسیبی وارد می شد و یا پوست آن خراشیده می شد، از قسمت آسیب وارد شده شیره و یا مایه قرمز رنگی به رنگ خون از آن به بیرون می جهید.
روستاییان اعتقاد داشتند که اگر کسی به شاخ و برگ های درخت سول آسیب برساند، آن فرد دچار عذاب الهی می شود که از این جهت درخت از گزند مصون ماند.
همچین کشاورزان در گذشته قبل از آبیاری زمین های زراعی خود، در ابتدا این درخت را سیراب می کردند اما به دنبال خشکسالی های اخیر منطقه این درخت نیز خشک شد.
گفته می شود این درخت به طور تقریبی از ۱۷ سال گذشته خشک می شود که روستاییان علت خشکیده شدن سرو سرجو را با دو دلیل متفاوت روایت می کنند.
یکی از روستاییان علت خشک شدن درخت سول را میزان نمک موجود در آب جوی آبی که از کنار درخت به داخل زمین های کشاورزی هدایت می شده است را عنوان کرد.
اما یکی دیگر از بومیان منطقه می گوید، در بالای درخت سول کندوی عسلی وجود داشته است که کودکان برای خوردن عسل از روی شاخه های آن به بالا می جستند، اما یکی از افراد برای بدست آوردن تمام کندو نوک درخت را قطع می کند که از آن پس درخت خشک می شود.
این درخت دارای ۲۳ متر ارتفاع است که قطر تنه آن به سه متر و ۸۰ سانت می رسد که گفته می شود در پنجاه سال گذشته یکی از کارشناسان کشاورزی دانشگاه شهر کرج که به این منطقه سفر می کند قدمت درخت سول را ۱۶۰۰ سال برآورد می کند.
انتهای پیام/
