به گزارش
شستون؛ بهروز نامداری کارشناس حوزه نفت و گاز در گفتوگو با
شبکه اطلاعرسانی راه دانا؛ درباره پیوستن ایران به سازمان همکاریهای شانگهای و تأثیرات آن در حوزه صادرات نفت، اظهار کرد: تعدادی از کشورهای عضو این پیمان، کشورهای واردکننده و مصرفکننده نفت هستند که عضویت آنها میتواند چراغ سبزی برای گسترش صادرات نفت توسط ایران باشد.
وی ادامه داد: البته چهارچوب پیمان شانگهای بیشتر امنیتی است تا اقتصادی؛ از این منظر دو تفسیر میتوان داشت، نخست اینکه کشورهای حوزه شانگهای به این نتیجه رسیدهاند که ایران عمده مشکلاتش را در حوزه سیاست و اقتصاد جهانی حل کرده و یا نشانههایی را بروز داده که این مشکلات حل خواهد شد؛ از سوی دیگر بر مبنای محاسبات دیگری مثل نگاه اقتصادی عضویت ایران را پذیرفتهاند.
نامداری توضیح داد: بخشی از مشکلات ما اقتصادی است تا سیاسی و ارتقاء امنیتی میتواند در فروش نفت تأثیرگذار باشد. با تجدیدنظر در قسمتهایی از روند سیاستگذاریهای اقتصادی و جهانی این امکان به وجود خواهد آمد که در میانمدت اثراتی بر صادرات و میزان فروش نفت داشته باشد البته در کوتاهمدت تأثیر شایانی را شاهد نخواهیم بود.
وی تصریح کرد: با وجود اجرای اکثر بندهای FATF و با توجه به اینکه ما با جهان مشکلی نداریم، ولی متأسفانه هنوز جهان غرب مشکلاتش با ما را حل و فصل نکرده است. ما هنوز جریان سالمی که بین سایر کشورها با بانکهای دنیا وجود دارد را، نداریم و شرکتها و مؤسسات مالی که در حوزه بینالمللی اقدام به واردات و صادرات میکنند، هنوز با مشکلاتی در دادوستد روبهرو هستند.
این کارشناس انرزی گفت: اگر کشورهای عضو پیمان شانگهای ایران را با نگاهی مثبت پذیرفته باشند و با الگوهای جدیدی در سیاستهای خارجی اقدام به همکاری در حوزه اقتصادی با ایران کنند، نشانههای امیدوارکنندهای را از خود بروز میدهند؛ البته چین و روسیه از متحدان راهبردی ما هستند و امیدواریم با عضویت در این پیمان شاهد تغییر روندها در تعاملاات با این کشورها باشیم.
وی با اشاره به ظرفیت موجود در هند در خرید و فرآوری محصولات نفتی، گفت: هند از مهمترین کشورهای حوزه شانگهای است که توان بالقوه بالایی برای مبادلات نفتی با ایران را دارد. اگر هند در موضوع خرید نفت از ایران در این رویه نسبت به قبل تغییر رویهای را داشته باشد، امید زیادی را به دیدن این نتایج مثبت میتوان داشت.
نامداری ادامه داد: کشور راهبردی دیگر در این حوزه پاکستان است که کشور ما قراردادی با این کشور در حوزه گاز دارد که اگر در چند ماه آینده مذاکراتی با این کشور آغاز شود تا در حوزه گاز قراردادی که از ۲۰۱۴ متوقف شده را دوباره آغاز کند، این پیمان نشان خواهد داد که با فعالکردن مؤلفههایی که بهدور از دید عموم بوده، توانسته به نفع کشور عمل کند.
این پژوهشگر گفت: باید منتظر باشیم و نحوه عملکرد مسئولان و سران کشورهای عضو پیمان شانگهای را رصد کنیم تا بتوانیم نظری قطعی درباره آثار این معاهده در اقتصاد کلان را پیشبینی کنیم، ولی با برنامهریزی در میانمدت و بلندمدت میتواند در این زمینه امکان خوبی را شکل دهد.
انتهای پیام/