به گزارش
شستون، سواس یا همان صندل بلوچی در قدیم ازبرگ درخت داز یا خرمای وحشی برای مردان تهیه می شد. گفته می شود خار و خاشاک در این نوع صندل به راحتی راه نفوذ نمی یابد. از سواس بیشتر در مناطق صحرایی و مناطقی که دارای آب و هوای گرم و خشک است استفاده می شود.حال با گذشت زمان سواس در منطقه بلوچستان دستخوش تغییرات شده است و در این برهه از زمان با خلاقیت و اندک تغییرات، در شهرستان سراوان هم برای مردان و هم برای بانوان تهیه می شود.
محمد امین چاکر ی زاده جوان خوش ذوق و خلاق سراوانی در گفت و گو با
شستون با اشاره به اینکه کارش را با یک تایر پوسیده شروع کرده می گوید: از اوایل ماه مبارک رمضان با یکی از دوستانم که در مسیر خانه بودیم، لاستیک ماشین کهنه ای نظرم را به خود جلب کرد و این آغازی برای شروع این کار شد.
وی در ادامه گفت: لاستیک ماشین را برادشته و آن را در خانه تکه تکه کردم و با خریدن چرم، چسب و کاموا و سرهم کردن این وسایل با هم ۳جفت سواس تهیه و هر کدام را به قیمت۱۲هزار تومان فروختم.محمد امین چاکری زاده که از اهالی روستای زنگیان توابع شهرستان سراوان است، دلیل انتخاب زنگیان سواس برای کارهایش می گوید: شناخته شدن روستای زنگیان و صنایع دستی بومی این منطقه دلیل نام گذاری این صندل به اسم زنگیان سواس بود.
این جوان گفت: پس از اینکه کارش رونق یافت، تایرهای کهنه را از کارش حذف کرده و مبادرت به خرید تایر نو از فروشگاه های سطح شهر کرده است.
محمد امین چاکرزایی گسترش و شناساندن کالای بومی،کم رنگ شدن استفاده از سواس در بلوچستان و اشتغال زایی برای جوانان و افرادی که از تمکن مالی خوبی برخودار نیستند را هدف خود از ورود به این عرصه عنوان کرد.
وی با اشاره به اینکه پدرش و رئیس میراث فرهنگی،صنایع دستی و گردشگری شهرستان سراوان در این راه او را مورد حمایت قرار داده اند، از مسئولین خواست تا او را در این زمینه حمایت کنند.
این جوان خلاق با بیان اینکه در این مسیر برای ۲جوان دیگر زمینه اشتغال را فراهم کرده و سواس(صندل بلوچی) در تهران و مشهد طرفدار پیدا کرده است، تصریح کرد: جهت گسترش کارش و خرید چرخ برای دوخت صندل های بیشتر نیاز به وام دارد.
چاکری زاده در پایان با اشاره به اشتباه بودن این فکر که پول، پول می آورد، به جوانان گفت: با همت و پشتکار در زمینه اقتصاد مقاومتی و تولیدات بومی و ملی قدم بگذارند.
انتهای پیام/1319
