به گزارش
شستون به نقل از دانا، سال ها ورق می خورند. بار دیگر به سالروز قیام ۱۷ شهریور رسیده ایم. در حالی سی و هشتمین سالگرد این قیام را تجربه می کنیم که دو نکته تبلور خاصی برای مردم ما دارد. نکته ی اول آن است که با وجود گذشت نزدیک به ۴ دهه از شهادت هزاران انسان در این قیام، هنوز که هنوز است، دولت آمریکا بخاطر حمایت از شاه از ملت ایران عذرخواهی نکرده است.
جنایات علیه حقوق بشر شاه معدوم، آنقدر زیاد بود که البته انتظاری نمی رود که مصداق اتم استکبار بخواهد بخاطر آن عذرخواهی بکند. از شکنجه شدن مردم توسط ساواک یا کشتار در تظاهرات های مختلف عذرخواهی بکند یا از حمایت از گروه های تروریستی از اول انقلاب تا هم اکنون عذر تقصیر بیاورد.
نکته ی دوم آن است که تزئین رژیم پهلوی با قدرت تمام ادامه دارد. به عنوان مثال در همین قیام ۱۷ شهریور، حامیان نظام عقب مانده ی سلطنتی در تلاشند، تا تعداد شهدا را کم نشان بدهند و در این راه از به اصطلاح مورخان ضد انقلاب یاری می جویند. در ادامه سعی می شود که به اندکی از موارد نقض حقوق بشر توسط رژیم مورد آمریکا اشاره شود.
اقدام آمریکا مبنی بر حمایت از رژیم شاهنشاهی در قیام ۱۷ شهریور، نافی ماده ۳ اعلامیه حقوق بشر است که می گوید: «هر فردی سزاوار و محق به زندگی، آزادی و امنیت فردی است.»
همچنین آموزش نیروهای ساواک توسط آمریکایی ها، خلاف ماده ی ۵ اعلامیه حقوق بشر است که می گوید: «هیچ‌کس نمی‌بایست مورد شکنجه یا بی‌رحمی و آزار، یا تحت مجازات غیرانسانی و یا رفتاری قرارگیرد که منجر به تنزل مقام انسانی وی گردد.»
اما نفی حقوق بشر آن هم با نگاه غربی آن، توسط آمریکا در حمایت از رژیم شاهنشاهی در ایران به همین جا ختم نمی شود. موارد بسیاری از شهادت های تاریخی به ما نشان می دهد که دادگاه هایی با دادرسی ناعادلانه برای منتقدین رژیم پهلوی وجود داشته است که ناقض ماده ۸ اعلامیه حقوق بشر است که اشاره دارد: «هر انسانی سزاوار و محق به دسترسی مؤثر به مراجع دادرسی از طریق محاکم ذی‌صلاح ملی در برابر نقض حقوق اولیه‌ای است که قوانین اساسی یا قوانین عادی برای او برشمرده و به او ارزانی داشته‌اند.»
ماده ی ۹ این اعلامیه نیز ما را به یاد این می اندازد که «هیچ احدی نباید مورد توقیف، حبس یا تبعید خودسرانه قرار گیرد». اما این نوع اقدام نیز در حکومت سلطنتی مورد حمایت آمریکا بسیار دیده می شد.
همچنین اقدامات رژیم شاه مبنی بر تک حزبی کردن ایران در یک دوره، تضاد صریحی با بند یک ماده ۲۰ اعلامیه دارد که اشعار می دارد: «هر انسانی محق به آزادی گردهمایی و تشکیل انجمنهای مسالمت آمیز است.»
انتخاب موروثی شاه نیز مغایر با بند یک ماده ۲۱ است که می گوید: «هر شخصی حق دارد که در مدیریت دولت کشور خود، مستقیماً یا به واسطه انتخاب آزادانه نمایندگانی شرکت جوید.»
این موارد نقیض، بخش اندکی از موارد نقض حقوق بشر توسط حکومتی در ایران است، که مورد حمایت صریح آمریکا بود.
