عبدالسلام بزرگ زاده در گفت و گو با
شستون با بیان اینکه در زمینه های اجتماعی و مذهبی شعر سروده است، اذعان داشت: شعر یک استعداد ذاتی و خدادادی است که خداوند در وجود بعضی از انسان ها قرار داده که اگر با احساس و کوشش صیقل داده شود قطعا در جامعه تأثیر گذار خواهد بود.
وی با اشاره به اینکه عرفان و شعر باهم مرتبط هستند، افزود: هیچ شاعری در جامعه وجود ندارد که عارف نباشد و هیچ عارفی هم در جامعه وجود ندارد که شاعر نباشد.
بزرگ زاده گفت: من معتقد هستم که جوهر اصلی و شاه بیت شعر به شاعران القا می شود و شعر واقعی را شعری عنوان کرد که به ذهن شاعر خطور کند.
این شاعر بیشترین سروده های شاعران بلوچ را با توجه به نگاه تاریخی و ژنتیکی مردم سیستان و بلوچستان به افراد سلحشور، اسطوره و انسان های آزاده، در خصوص امام حسین(ع) برشمرد و خاطرنشان کرد: برای تمامی انسان ها، مشخص و مبرهن بوده که امام حسین(ع) در واقعه کربلا برای دفاع از ناموس و ترویج دین جدش به صحنه نبرد قدم نهاده که در جهان این امام بزرگوار را علاوه بر نوه پیامبر(ص) بودن به عنوان یک اسطوره می شناسند.
این شاعر روی آوردن به شغل های کاذب و ورود به رقابت های سیاسی نا سالم در ۲ دهه اخیر موجب دور ماندن سراوان در زمینه شعر و فرهنگ عنوان کرد و اظهار داشت: این امر باعث شده است که وحدت، دورهمی های فرهنگی و همایش های تأثیر گذار کمتر برگزار شود.
وی با توجه به اینکه شاعران فقیر ترین قشر جامعه هستند، گفت: از مسئولین انتظار می رود به وضعیت معیشتی این قشر بیشتر توجه کنند تا جامعه به سمت تملق گویی و فروش فرهنگ، ادب و شعر کشانده نشود.
بزرگ زاده پایبند بودن شاعران به پیام هایی که سروده هایشان نهفته است را در تأثیر گذاری در جامعه مؤثر دانست و تصریح کرد: معتقد هستم شاعر بلوچ وظیفه دار در خصوص انسانیت شعر بسراید.
وی فرهنگ، هنر و زبان مادری خود را عین سیاست بیان کرد و افزود: اگر آداب، رسوم، تمدن، هنر، پوشش و زبان بلوچی به عنوان قوم آریایی را نگذاریم از بین برود به عقیده من بزرگ ترین کار سیاسی را انجام داده ایم.
بزرگ زاده در پاسخ به این سوال که آیا کودک درون شما به پیری رسیده و یا اینکه هنوز یک طفل بازیگوش است؟ با اقتباص از مصرع زگهوار تا گور دانش بجوی گفت: جوان است زیرا از نظر زمانی که گذشته است نمی توان گفت کودک است و هنوز هم به پیری و پختگی نرسیده است.
وی در پایان در خصوص ظهور شبکه های اجتماعی گسترده و دغدغه های مسئولین در ارتباط با استفاده درست و نادرست از این ابزارها، شعری سروده است که خواست در انتهای سخنانش منتشر شود.
اگر دنیا کنون گشته مجازی
مجاز نیستیم کنیم با توله بازی
اگر وجدان شود هم شرعُ قاضی
همه اعضایِ نِت را کرده راضی
در این دنیایِ پُرپیچ ُ پُر از تاب
ازانسان چهره یی سازیم در این قاب
زلال و ساده و زیباتر از آب
که گشته آگهُ بیدار از خواب
ز سینه کینه را بیرون برآریم
نهالِ مهربانی هم بکاریم
وگرنه ما نه انسان بلکه ماریم
حقیقی نه مجازی خوارِخواریم
جهان را همچو خانه خوب بسازیم
به دادِ مردمِ مظلوم بتازیم
دراین کارزارنیزخودرا نَبازیم
به انسان بودنِ خود ما بِنازیم
شایان ذکر است عبدالسلام بزرگ زاده در شهریور ماه سال1344 در روستای زنگیان شهرستان سراوان متولد شد. وی فعالیت ادبی خود را از سال1360 آغاز کرده است.این شاعر توانمند بلوچ هم اکنون عضو شورای شعر و موسیقی صدا و سیمای کشور و مرکز سیستان و بلوچستان، عضو انجمن شعر و ادب سیستان و بلوچستان، عضو انجمن اهل قلم است و درتا کنون در جشنواره های اولین بومی سروده ها، دومین بومی سروده ها، جشنواره سراسری شعر انقلاب، جشنواره سراسری شعر دفاع مقدس و جشنواره شعر استانی مولوی روانبد شرکت کرده است.
انتهای پیام/1319
