به گزارش
شستون؛ حضرت امام حسن عسكرى (عليه السلام) در سال 232 هجرى قمرى در روز هشتم ماه ربيع الثانى در شهر مدينه به دنيا آمد، پدر آن حضرت امام بزرگوار حضرت هادى، ومادرش خانمى به نام حديثه بود. نام ايشان حسن، وكنيه آن بزرگوار ابو محمّد واز القاب ايشان زكى و عسكرى است.
آنچه از صفات بزرگ وفضائل كه لازمه امامت است در آن حضرت دیده می شده است.
امام در علم، زهد، كامل بودن در عقل وخرد، عصمت، شجاعت، كرم وبزرگوارى از تمام مردم زمان خود برتر بوده است.
آن حضرت در ميان مردم وبزرگان وحتّى افراد مخالف از احترام خاصى برخوردار بود، به حدّى كه حتى ناخواسته آن حضرت را احترام مى كردند.
دوران امامت امام حسن عسكري(ع) دوراني حساس و متفاوت بود. امام از جواني تحت نظر خلفاي جورِ عباسي قرار داشت تا جايى كه از پانزده سالگي و در زمان حيات پدر بزرگوار خويش نيز به زندان برده شد.
آن امام همام، به مقتضای زمان، رسالت خويش را به انجام می رساند و كار امامت را به پيش میبرد.
امام حسن عسکری (ع) وظيفهی سنگينِ آماده ساختن شيعيان برای امامت و غيبَت امام زمان، نيز بر عهدهی آن حضرت بوده است.
يكي از مهمترين كارهای امام حسن عسكر(ع)، همانند پدر و اجداد طاهرينَش، تربيت شاگرد و حفظ فقه تشيُّع و انديشهی ناب اسلام در برابر دشمنان و مخالفان بوده است تا آن جا كه بيش از ۲۶۰ نفر را از شاگردان آن امام نام برده اند.
امام حسن عسكری(ع) در كنار كارهای علمي، مجموعهای از تفسير، روايات، معارف اسلامی و عقايد را نيز تأليف نمود كه تفسير و مواعظِ قصار از آن جمله اند.
آن حضرت، همواره تحت نظر و در زندانهای طاغوتی عصر خود به سر می برد و سرانجام با زهر جفا، به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
انتهای پیام/1675
