به گزارش
شستون، به نقل از
باشگاه خبرنگاران جوان، سال گذشته برانکو ایوانکوویچ سرمربی تیم فوتبال پرسپولیس در ادامه لجبازی با کی روش که البته طبق گفته خودش در راستای برنامه‌های تمرینی تیمش صورت گرفته بود، اعلام کرد بازیکنان ملی‌پوش این تیم برنامه‌های تمرینی وی را به هم زدند و به نوعی کی روش عامل ناکامی احتمالی پرسپولیس معرفی شد.
این موضوع آن‌قدر برای سرمربی تیم ملی فوتبال گران تمام شد که بازیکنان پرسپولیس را از نیمه‌راه اردو دیپورت کرد تا نشان دهد لجبازی با تیم ملی فوتبال برای برانکو و هر سرمربی دیگر گران تمام می‌شود.
بحث دعوای برانکو و کی روش تا جایی پیش رفت که مرد کروات فوتبال ایران و پیرمرد پرتغالی بحث‌های داخلی را بین‌المللی کردند و کی روش در لابی هتلی در امارات استعفای خود را اعلام کرد.
شاید در دنیای فوتبال اولین بار بود که رئیس یک فدراسیون سفر خود را برای منصرف کردن سرمربی تیم ملی فوتبالش آغاز کرد تا در امارات کی روش دوباره هدایت تیم ملی فوتبال را بر عهده بگیرد.
تیم ملی به جام جهانی صعود کرد اما هنوز هم در مورد اینکه کدام سرمربی درست می‌گفتند شبهاتی وجود دارد.
برخی معتقد بودند برانکو در مورد بازیکنان پرسپولیس زیاده‌روی کرد و عده‌ای هم معتقد بودند کی روش برای پرسپولیس شمشیر را از رو بسته است و این دعوا شاید تیم ملی فوتبال را متضرر کند.
تیم ملی به جام جهانی صعود کرد و آب‌ها از آسیاب افتاد اما این قصه سر دراز دارد.
به فاصله 324 روز مانده تا جام جهانی فوتبال شاید این اتفاق بازهم تکرار شود، اما نمونه کوچک آن این روزها در تیم امید اتفاق افتاده است.
به جملات ذیل توجه کنید:
«فوتبال ملی برای ما در اولویت است و هر کمکی از دست ما بربیاید برای اعتلای نام ایران انجام می‌دهیم»
«آرزوی من است که بازیکنان بیشتری در تیم ملی داشته باشم»
«باشگاه‌ها باید با تیم ملی همسو باشند و به سرمربی تیم ملی کمک کنند.»
این‌ها گوشه‌ای از صحبت‌های علیرضا منصوریان است که در سال‌های اخیر چه زمانی که خودش مسئولیت ملی را داشت و چه زمانی که دعوای برانکو و کی روش حادث شد.
و امروز علی منصوریان شعرهایش پررنگ نیست و منافع استقلال را به تیم ملی فوتبال ترجیح داد.
این روزها می‌توان گفت که امیرحسین پیروانی که از داشتن بازیکنان استقلال محروم شد، شاید فقط اگر نامش خارجی بود یا چشم‌های رنگی داشت با اقتدار تمام بازیکنان را در اختیار می گرفت و اینجاست که جمله معروف امیر قلعه‌نویی یادمان می‌آید «در فوتبال اجنبی‌پرست هستیم»
آن روزها کسی به این فکر نکرد که قلعه‌نویی هدفش از طرح این موضوع چه بود، اما از هر طرف به وی تاختند که کلمه «اجنبی» مناسب برای خارجی‌های شاغل در فوتبال ایران نیست.
امروز وقتی امیرحسین پیروانی درخواست و منصوریان رد کرد، مدیرعامل بیانیه حمایت از تیم ملی داد و سرمربی عکس آن را عمل کرد، تازه فهمیدیم امیر قلعه‌نویی در مورد اجنبی‌پرستی چه می‌گفت.
منصوریان امروز، برانکوی دیروز است، با این تفاوت که برانکو روبروی کی روش ایستاد و منصوریان روبروی کسی که یک دوست یک ایرانی و از همه مهم‌تر اینکه منصوریان قبلاً این صندلی را تجربه کرده بود.
دعوای مدیرعامل و سرمربی به ما ارتباطی ندارد، بازیکنان استقلال محروم شدند و این دودش در چشم منصوریان و باشگاه استقلال می‌رود، اما باید دید منصوریان در مورد کی روش هم همین خساست را به خرج می‌دهد یا بازهم مثل گذشته کرنش می‌کند و سر تعظیم فرود می‌آورد.
قهرمانی پرسپولیس بدجوری علی منصور را وسوسه کرده است که راه برانکو را پیش برود و در فصل جدید باید منتظر باشیم، منصوریان برای موفقیت در سال دوم حضور در استقلال کپی‌رایت‌های فراوان در پیش دارد اگر به اصول ذاتی و ذهنی خود متعهد باشد.
به نظر می‌رسد موضوع به این سادگی‌ها نیست و منصوریان و کی روش این بار جنگ ملی دیگری را رقم بزنند.
تیم امید از داشتن بازیکنان استقلال با دستور منصوریان محروم شد تا فدراسیون فوتبال هم بازیکنان استقلال را محروم کند.
سرپیچی منصوریان از دستور مدیرعامل برای تیمی که برنامه ریزش کی روش بود نشان می‌دهد از زمان استخدام «میک مک درموت» بدنساز سابق تیم ملی فوتبال رابطه علی و کارلوس به‌هم‌خورده است و باید منتظر تبعات جدیدی از مخالفت علیرضا منصوریان با تیم‌های ملی فوتبال بود.
مدیرعامل استقلال وظایف سنگینی به عهده دارد و باید جو را به شکلی رقم بزند که در سال آماده‌سازی تیم ملی فوتبال کمترین تنش را شاهد باشیم چراکه ما قرار است این بار برای صعود به مرحله دوم جام جهانی در روسیه حاضر شویم و این مستلزم همکاری و همدلی بیشتری از سوی مربیان باشگاهی و ملی است.
انتهای پیام/
