شستون - اسناد جدید صهیونیست‌ها از کشتار دیریاسین؛ آتش در تپه جنازه فلسطینی‌ها

اسناد جدید صهیونیست‌ها از کشتار دیریاسین؛ آتش در تپه جنازه فلسطینی‌ها

یک فیلم مستند صهیونیستی با وجود سانسور گسترده تصاویر و فیلم‌های کشتار دیریاسین، موفق شده با برخی عوامل این کشتار مصاحبه کرده و ابعاد تازه‌ای از این جنایت را فاش کند.

به گزارش شستون، روزنامه صهیونیستی هاآرتص به تازگی در مقاله‌ای به انتشار اسناد جدیدی از جنایات رژیم صهیونیستی در جریان کشتار دیریاسین پرداخت که در تاریخ 9 آوریل 1948 انجام شد. یکی از این موارد سندی است که یهودا فدر از صهیونیست‌های افراطی عضو گروهک صهیونیستی لیحی نوشته است. وی نام جنبشی گیورا را برای خود انتخاب کرده بود و 70 سال پیش سندی را نوشته که در آن از حجم وحشیگری صهیونیست‌ها در کشتار دیریاسین پرده‌برداری می‌کند.
در این سند آمده است: جنبش ما در روز جمعه گذشته با همکاری یگان ایتسل عملیات اشغال بزرگی را در یک روستای عربی در مسیر قدس به تل‌آویو انجام داد. این عملیات در دیر یاسین انجام شد. من شخصاً به صورت بسیار فعال در این عملیات حضور داشتم.
وی کشتار دیریاسین و نقش خود در این استان را این‌گونه توصیف می‌کند: برای اولین بار در زندگی می‌دیدم که عرب ها با دست من و در برابر چشمان من کشته می‌شدند. من در این روستا یک فرد مسلح که به سمت ما شلیک می‌کرد و دو دختر جوان‌ عرب بین سن 16 و 17 سال را کشتم. آن ها را کنار دیوار ایستاده نگه داشتم و به سمت آنها با مسلسل تومیگان شلیک کردم.
وی در تشریح غارتگری‌های شبه نظامیان رژیم صهیونیستی نوشته است: ما اموال و جواهرات و پول های زیادی را مصادره کردیم. این عملیات بسیار بزرگ بود.
این نامه یکی از اسناد تاریخی است که در فیلم مستند "متولد دیریاسین" اثر نیتع شوشانی منتشر شده است. این اثر مستند تحقیقی تاریخی و فراگیر در رابطه با کشتار دیریاسین به عنوان یکی از مهم‌ترین حوادث دوران اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی که تاکنون به عنوان لکه ننگی برای این رژیم باقی مانده ، به شمار می رود.
شوشانی کارگردان این فیلم قبل از پخش آن در جشنواره قدس در گفت‌وگو با هاآرتص تأکید می‌کند که مستنداتی که در این فیلم جمع‌آوری‌شده ، در نتیجه جستجوی گسترده در آرشیو ها و مصاحبه‌های عمیق صورت گرفته با آخرین شرکت‌کنندگان در این عملیات که همچنان زنده هستند، تهیه شده است. برخی از این افراد سکوت ده ها ساله خود را برای اولین و آخرین بار در برابر دوربین شکسته اند.
حمله به روستای دیریاسین در صبح روز 9 آوریل 1948 آغاز شد، این حمله بخشی از حمله نحشون برای باز شدن مسیر شهر قدس اشغالی بود که حدود 130 شبه نظامی از نیروهای ایتسل و لیحی وابسته به یگان نظامی هاگاناه که بعدها هسته مرکزی ارتش رژیم صهیونیستی شد، در آن شرکت داشتند. صهیونیست‌ها با مقاومت شدید و تیراندازی فلسطینی‌ها مواجه شدند ، اما پیشروی خود را به آرامی و همراه با پرتاب نارنجک و بمب و ایجاد انفجار در منازل ادامه دادند. در این حمله چهار نفر از صهیونیست‌ها به هلاکت رسیده و ده‌ها تن دیگر زخمی شدند. در مورد تعداد شهدای عرب و فلسطینی این حادثه آمار مختلفی وجود دارد ، اما بیشتر تحلیلگران این آمار را 110 نفر اعلام می کنند که تعداد زیادی از آنان زن و کودک و افراد سالخورده هستند.

یهوشع زتلر فرمانده عملیات گروه لیحی در این کشتار در توصیف فرار عرب ها از منازلشان در مقابل شبه نظامیان صهیونیست می‌گوید که آنها مانند گربه می جهیدند. وی در سال 2009 و چند هفته قبل از مرگش مصاحبه ای را انجام داد. وی در این مصاحبه مدعی شد که مردانش هیچ کشتاری را در این روستا انجام نداده‌اند ، اما نتوانست به درستی کشتاری که اهالی این روستا در نتیجه آن کشته شده بودند را توضیح دهد. او در این رابطه می‌گوید: ما نمی گوییم که با دستکش‌های حریری آمده بودیم. یکی پس از دیگری منازل فلسطینیان را منفجر می کردیم و آنها فرار می کردند. منفجر می‌کردیم و پیشروی می‌کردیم. طی چند ساعت نیمی از روستا تقریباً از بین رفت.
زتلر در ادامه توصیفات بی‌سابقه خود از سوزاندن جنازه قربانیان کشتار بعد از اشغال شهر خبر داده و می گوید: چند اشتباه از میان ما صورت گرفت که من از انجام آنها خشمگین شدم. آنها کشته شده ها را روی هم تپه کردند و بعد آنها را آتش زدند. بوی بدی منتتشر شد. این اتفاق ساده نبود.
بن زیون کوهن از عناصر ایتسل و همکار زتلر در این عملیات در این فیلم جمله ای عجیب می گوید: اگر در آن زمان سه یا چهار [کشتار] دیریاسین وجود داشت، هیچ عربی در کشور باقی نمی‌ماند.
جنایت دیریاسین صدای برخی صهیونیست ها را هم در آورد
یائیر تسبان نماینده کنیست وزیر سابق از حزب میرتس در گفت‌وگو با شوشانی می گوید که بعد از این کشتار که در آن شرکت نداشته به همراه تعدادی از دوستانش از میان جریان الجدناع به منطقه اعزام شده بود تا جنازه‌ها را دفن کند. او می گوید: این روش ما بود که قبل از رسیدن صلیب سرخ آثار کشتار را از بین ببریم، چرا که تصاویر و استناداتی که ممکن بود به دست بیاید، اعتبار جنگ آزادیبخش! ما را زیر سوال می برد.
وی می افزاید: تعداد زیادی جنازه دیدم، یادم نمی‌آید که جنازه مردم مبارز را دیده باشم، جنازه زنان و پیرمردان به وفور دیده می شد. وی می گوید که از پشت به بسیاری از ساکنان شلیک شده بود ، لذا ادعاهای مطرح شده از سوی برخی صهیونیست‌ها در رابطه با اینکه شهدا در جریان تبادل آتش کشته شده باشند را رد می کرد. او می گوید: یک پیرمرد و زن را دیده که در گوشه اتاق رو به دیوار نشسته بودند و از پشت تیر خورده بودند. هرگز نمی توان این مرگ را مرگ در جریان تبادل آتش حساب کرد.
جنایت دیریاسین به ‌اندازه‌ای فجیع بود که حتی آژانس یهود و خاخام رژیم صهیونیستی و رهبران هاگاناه نیز مجبور شدند ضد آن موضع‌گیری کنند. چپ گرایان نیز از این موضوع در رقابت سیاسی ضد راست‌گرایان استفاده کردند. دیریاسین نتایج سیاسی و مردم شناختی بلند مدتی در سرزمین‌های اشغالی به دنبال داشت.
شوشانی با اشاره به اینکه تعدادی از تصاویر منتشر شده در فضای مجازی مربوط به دیریاسین ، در واقع مربوط به این منطقه نبوده و در جریان کشتار صبرا و شتیلا و موارد دیگر بوده است، نوشت که ارتش اسرائیل اجازه انتشار برخی از تصاویر نظامیان خود را از دیر یاسین داد، اما این تصاویر تنها مردان ایتسل و لیحی را نشان می داد و تصاویری از کشته شده های عرب در میان آنها نبود. آرشیو هاگاناه نیز به همین شکل بود و اسرائیل را بی گناه جلوه می داد، اما در جریان این بازدیدها متوجه شدم که یکی از نظامیان تصاویری را بلافاصله بعد از کشتار، گرفته است. این مرد شرغا بیلد 91 ساله بود. او در زمان وقوع کشتار دیریاسین یکی از عناصر یگان اطلاعات در هاگاناه بود.
شوشانی می گوید که وی بعد از کشتار ، با یک دوربین به منطقه اعزام شده است تا تصاویری را که می‌بیند مستند کند. او در این رابطه می‌گوید: وقتی به دیریاسین رسیدم، اولین چیزی که دیدم درخت بزرگی بود که یک جوان عرب به آن بسته شده بود. آن ها این جوان را به درخت بسته ‌بودند و آتش زده بودند. او می گوید که تصاویری از ده ها کشته شده دیگر گرفته که در منطقه‌ای سنگلاخی در نزدیکی روستا روی هم جمع کرده بودند. او می گوید که عکس ها را به مسئولان هاگاناه داده و بعد از آن دیگر عکس ها را ندیده است.

احتمالاً این تصاویر بخشی از تصاویری باشد که ، همچنان در آرشیو ارتش رژیم صهیونیستی و وزارت جنگ اسرائیل مخفی مانده و صهیونیست‌ها حتی بعد از گذشت 70 سال نیز اجازه انتشار آن را نمی‌دهند. شوشانی در این رابطه به دادگاه عالی رژیم صهیونیستی شکایت کرده و هاآرتص نیز همین دادخواست را تهیه کرده است. رژیم صهیونیستی اما مدعی شده که انتشار این تصاویر می‌تواند به مناسبات خارجی این رژیم ضربه بزند. وقتی قضات دادگاه صهیونیستی این تصاویر را دیدند، درخواست مذکور را رد کرده و اجازه انتشار تصاویر را ندادند. البته شوشانی موفق شده به تصاویر غیرمستقیم از این کشتار دست پیدا کند و مجموعه عکس‌های مربوط به کودکان یتیم شده ای که پدران و مادران آنها در دیریاسین به قتل رسیده‌اند را به دست آورد.
جنایت دیر یاسین به گونه‌ای است که حتی بعد از گذشت 70 سال ننگ آن از دامن اسرائیل پاک نشده است. البته برخی تاریخ‌دانان صهیونیست کوشیده‌اند که صهیونیست‌ها را در انجام این کشتار بی‌گناه نشان دهند. از جمله این افراد اوری میلشتاین کارشناس جنگ‌های اسرائیل است که تلاش زیادی کرده‌اند تا نظریه کشتار دیریاسین را از بین ببرند. نوشته های وی بلقمه ای از ادعاهایی است که این کشتار را افسانه دروغین می خواند و مدعی می شود که عرب ها در درگیری ها در مناطق مسکونی کشته شده اند.
منبع: تسنیم