به گزارش
شستون؛ به نقل از
عصرهامون، حضرت فاطمه سلام الله علیها، دخت مکرم نبی اسلام، همسر امیرالمومنین علی (ع) امام اول شیعیان، مادر حسنین و یکی از 5 بانوی قدسی جهان است.
تاریخ ولادت ایشان در اکثر منابع شیعی 5 سال پس از بعثت و در منابع سنی 5 سال قبل از بعثت ذکر شده است.
کنیه ای که پدر بزرگوارشان حضرت محمد (ص) وی را بدان خواند «ام ابیها» به معنی مادر و دلسوز پدر است.
نام ها و القاب این حضرت شامل 9 اسم آسمانی است که تعدادی از سوی خداوند متعال تعیین و بعضی از سوی برگزیدگان الهی بر ایشان نهاده شده است.
بنا به روایتی معتبر امام جعفر صادق (ع) فرموده اند برای مادر بزرگوارم نزد خدای عزوجل 9 اسم است که عبارت اند از «فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره، زکیه، راضیه، مرضیه، محدثه، زهرا » و جز جدم امیرالمومنین علی (ع)، هرگز برای ایشان کفو و نظیری تا قیامت نبود.
این نام ها به این دلیل برای این حضرت فاطمه (س) فضیلت است که هر کدام حاکی از صفتی حقیقی و والا در وجود شان بوده است.
آیت الله عباسعلی سلیمانی، مدرس حوزه و کارشناس مذهبی در گفتگو با خبرنگار
عصرهامون، گفت: در دوران جاهلیت عرب، آنچه بیشتر در افکار عمومی جلوه می کرد داشتن فرزند پسر بود؛ چرا که دختر را به عنوان گرما بخش زندگی دیگران قلمداد می کردند و دامان او را اسبابی برای تولید نسل و حفظ نام و نشان دیگران می پنداشتند و ارزشی برای زن قائل نبودند.
وی ادامه داد: حتی بعضی از طوائف دختران شان را زنده به گور می کردند و این تفکر در میانشان حاکم بود که یا دختر را با خفت و خواری زنده نگه دارند و یا با عزت و سربلندی او را زنده به گور کنند.
وی اظهار داشت: ذات اقدس الهی دو یا سه پسر به نام های ابراهیم، عبدالله و به نقلی قاسم و 4 دختر از جمله حضرت زهرا را در دامان پیامبر نهاد که همه را از پیامبر گرفت و تنها فاطمه را به ایشان بخشید.
وی خاطرنشان کرد: عظمت وجود نازنین حضرت زهرا (س) به اندازه ای بود که سوره کوثر نازل شد.
به گفته آیت الله سلیمانی در اینجا عطیعه و اعطا به منزله ارزش کار معطی است نه معطی له؛ و به بیان بهتر حالتی است که کسی هدیه ای به شخص دیگری داده و ارزش خود را در آن هدیه به نمایش بگذارد، لذا ذات اقدس ربوبی بر مبنای ارزش خود، فاطمه را عطیعه پیامبر قرار داد.
وی با اشاره به اینکه در اینجا مطیع و معطی له و عطیعه هر سه بسیار بزرگ و با عظمت اند تاکید کرد: یکی از مهم ترین تحولاتی که وجود نازنین زهرا (س) در زندگی نبی مکرم اسلام بوجود آورد این بود که دیگر انقراض نسل پیامبر محال شد و ابتر نبود و این جز پیش گویی های قرآن کریم است.
آیت الله سلیمانی با بیان اینکه پیامبر در مقابل زهرا (س) برای خود هیچ مرتبه ای قائل نبود اذعان کرد: پدر در مقام محبت به فرزند صورت و پیشانی اش را می بوسد، اما پیامبر دست فاطمه (س) را می بوسید.
وی بیان کرد: حتی در میان عوام متداول نیست که پدر به سبب ورود و حضور فرزند از جای بلند شود، اما پیامبر برای فاطمه از جای برمی خواست، از او استقبال می کرد و نزد خود می نشاند؛ این ها نشان می دهد فاطمه (س) یک زن معمولی و یک دختر عادی نبود، بلکه مادر پیامبر بود و پیامبر خود را قربانی فاطمه می دانست و می فرمود: «فداها ابوها»
وی گفت: جایگاه حضرت فاطمه (س) از نگاه قرآن، نبی مکرم اسلام (ص) و امت مسلمان ویژه و منحصر به فرد است و به همین سبب است که بیشترین اسم در کشور حتی در میان اهل سنت اسما و القاب ان حضرت است.
انتهای پیام/
