دراین خصوص اما کارشناسان امور بین الملل همواره بیان می کنند که مسئله همکاری با چین خارج از خود این همکاری که لزوم حوزه تجارت خارجی و مناسبات بین المللی است، ظرفیت های رقابتی خوبی را برای کشورمان ایجاد می کند. درواقع در این چند سال تمرکز دولت بر غرب و به نوعی بستن با کدخدا که نتیجه اش را در وضعیت موجود کشور به خوبی می بینیم، این ظرفیت ها را نادیده گرفته و متاسفانه موجبات سوء استفاده طرف های مختلفی غربی و همپیمانانش را در آسیا و اروپا فراهم کرد.

 

 

در همین رابطه، روزنامه اصلاح طلب اعتماد در مطلبی با عنوان «جنگ دالان‌های راهبردی» نوشت: خبرهایی که از تهران می‌رسد برای دهلی‌نو دلگرم کننده نیست. ایران ۱۷ تیرماه در غیاب طرف هندی که سال‌هاست برای آغاز پروژه راه‌آهن چابهار- زاهدان تعلل می‌کند ریل‌گذاری این مسیر ترانزیتی مهم را آغاز کرد. پیشرفت گفت‌وگوها در مورد سند همکاری راهبردی ۲۵ ساله ایران و چین، خبر دیگری است که هندی‌ها را نگران کرده است. مقام‌های دولتی در هند و ایران تاکید می‌کنند که هیچ تغییری در اراده دو کشور برای همکاری‌های مشترک به وجود نیامده است اما دو سال تعلل هند برای از سرگیری سرمایه‌گذاری‌هایش در پروژه توسعه بندر چابهار، تردیدها را در مورد ادامه این همکاری‌ها بیشتر کرده است. رسانه‌های هندی دایم از کنار گذاشته شدن هند از پروژه‌های مرتبط با توسعه بندر چابهار و کریدورتجاری چابهار به افغانستان و آسیای میانه خبر می‌دهند. اندیشکده‌های هندی هشدار می‌دهند که پیروی کورکورانه دهلی نو از تحریم‌های ضدایرانی امریکا باعث تمایل بیشتر ایران به چین شده است و مقام‌های حزب کنگره از دولت نارندرا مودی به دلیل قربانی کردن فرصت‌های استراتژیک همکاری با ایران به خاطر واشنگتن انتقاد می‌کنند.

 

 

این روزنامه به فرصت های رقابتی که برنامه راهبردی چین برای ایران بوجود آورده است، می افزاید: «هندوستان سال‌هاست که منتظر فرصتی برای گسترش نفوذ خود در کشورهای آسیایی است. این تلاش همواره با ممانعت رقیب اقتصادی بزرگ‌تر هند یعنی چین مواجه ‌شده است. ابتکار یک جاده یک کمربند چین، تمام دالان‌های تجاری و کریدورهای استراتژیک اطراف هند را تحت سلطه چینی‌ها در می‌آورد. از بنگلادش، فیلیپین، میانمار و سریلانکا گرفته تا پاکستان و جمهوری‌های آسیای میانه، همه کشورها یک به یک به پکن برای اجرای پروژه‌های بلندپروازانه تجاری و ترانزیت چراغ سبز می‌دهند.

 

 

این روزنامه اصلاح طلب نوشت: «آبیشک مانو سینگوی، سخنگوی حزب کنگره هند با انتشار پیامی در واکنش به خبرها در مورد اخراج هند از پروژه خط آهن چابهار- زاهدان نوشت:«هند از توافق بندر چابهار اخراج شد. این شیوه دیپلماسی مودی است که بدون اینکه کاری بکند، تحسین می‌شود، چینی‌ها بی سر و صدا کار کردند و توافق بهتری به دست آوردند. زیان بزرگ برای هند. اما کسی حق انتقاد ندارد.» رائول گاندی، رهبر پیشین حزب کنگره هم با انتشار پیامی در حساب کاربری توییتر خود نوشت: «استراتژی جهانی هند در حال احتضار است. ما قدرت و احترام‌مان را در همه جای دنیا از دست می‌دهیم و دولت هند هیچ نمی‌داند که چه باید بکند.»

 

 

روزنامه اعتماد با اشاره به نظر اندیشکده هندی درباره راهبرد ایران در همکاری با چین از انتقاد هندی ها نسبت به سیاست های ترامپ نوشت.

 

«اندیشکده بنیاد «چینتان» هند در گزارشی می‌نویسد: «بندر چابهار ایران مجاور بندرگوادر پاکستان واقع شده است. دسترسی چین به هر دو بندر و احتمال منع هندوستان از دسترسی به آنها جایگاهی قدرتمند به چین در دریای عمان و تنگه هرمز می‌دهد و یک مسیر میان‌بر به پایگاه نظامی دریایی این کشور در جیبوتی به وجود می‌آورد.»

 

این اندیشکده هندی به ضرورت بازنگری در رویکرد ضد ایرانی امریکا اشاره می‌کند و می‌نویسد: «ایران جایگاه سرزمینی بسیار مهمی در جلوگیری از تسلط کامل سرزمینی چین بر آسیای میانه و اوراسیا دارد. روشن است که دونالد ترامپ، رییس‌جمهور امریکا باید فورا با توجه به اهداف وسیع‌تر ثبات جهانی رویکرد خصمانه‌اش نسبت به ایران را عوض کند. اتهام‌های هسته‌ای به ایران به هیچ‌وجه به اندازه تهدید زرادخانه هسته‌ای پاکستان و کره شمالی(که هر دو متحد نزدیک چین هستند) تهدیدآمیز نیست و هیچ دستاوردی برای هل دادن ایران به سمت آغوش چین وجود ندارد.»

 

دانا پیشتر در گزارشی « موازنه منفی و مثبت» را گمشده دیپلماسی دولتی نامیده بود و مطرح کرد که بایستی با موازنه منفی و مثبت و ایجاد رقابت ظرفیت های مختلف را در کشور زنده کرد. تب و تاب هند بعد از دوسال برای بازگشت به پروژه چابهار و همچنین اذعان اندیشکده هندی به اشتباه استراتژیک رویکرد ضدایرانی آمریکا نشان دهنده راهگشا بودن این راهبرد دیپلماسی است که متاسفانه با تمرکز گرایی بر غرب فرصت های بسیاری را در این مدت از کشورمان سلب کرده است.

 

انتهای پیام/

 

 

شستون