800
۰
دانشمندان ناسا:

سیاره ونوس می‌تواند میلیاردها سال قابل سکونت باشد + تصاویر

مدل‌های جدید رایانه‌ای از پیشینه آب و هوایی دومین سیاره در منظومه خورشیدی نشان می‌دهد که تا حدود 700 میلیون سال پیش درجه حرارت ونوس از 68 درجه فارنهایت (20 سانتیگراد) به 122 درجه فارنهایت (50 سانتیگراد) افزایش یافته و سرمای کافی برای خنک کردن آب مایع را دارد.
سیاره ونوس می‌تواند میلیاردها سال قابل سکونت باشد + تصاویر
به گزارش شستون، به نقل از "تیتریک"؛ دانشمندان ناسا می‌گویند که ممکن است سیاره زهره (ونوس) برای میلیاردها سال قابل سکونت باشد.
به گفته روزنامه انگلیسی تلگراف، مدل‌های جدید رایانه‌ای از پیشینه آب و هوایی دومین سیاره در منظومه خورشیدی نشان می‌دهد که تا حدود 700 میلیون سال پیش درجه حرارت این سیاره از 68 درجه فارنهایت (20 سانتیگراد) به 122 درجه فارنهایت (50 سانتیگراد) افزایش یافته و سرمای کافی برای خنک کردن آب مایع را دارد.
در دهه 1980، ناسا طی مأموریت خود نکاتی مبنی بر اینکه روزی در این سیاره اقیانوس کم عمقی وجود داشته را کشف کرد، اما دانشمندان معتقدند که به دلیل اینکه سیاره زهره بیشتر از کره زمین، نور خورشید را دریافت می کند پیش از استقرار زندگی به سرعت تبخیر شده است.
عدم وجود آب در سطح این سیاره منجر به افزایش دی اکسید کربن در اتمسفر شد و گازهای گلخانه ای شرایط فعلی را ایجاد کردند.
 

 
امروزه، جو دی اکسید کربن در ونوس، 90 برابر ضخیم تر از اتمسفر زمین است و رسیدنِ دمای سطح آن به 864 درجه فارنهایت (462 سانتیگراد) زندگی در آن را غیر ممکن می سازد.
اما مدل سازی رایانه ای جدید توسط مؤسسه مطالعات فضایی گادَرد (Goddard) نشان می دهد که ممکن است اقیانوس، 2 تا 3 میلیارد سال دوام داشته باشد.
این نه تنها حاکی از این است که روزی زندگی در سیاره زهره تکامل یافته، بلکه احتمالات جدیدی مبنی بر وجود بیگانگان در خارج از منظومه شمسی ما فراهم می آورد.
 

 
دکتر "میشل وِی" پژوهشگر اصلی گفت: "فرضیه ما این است که ونوس میلیاردها سال آب و هوایی پایدار داشته است. مدل های ما نشان می دهند که این سیاره با دارا بودن آب مایع و اقلیمی معتدل قابل سکونت است."
حدود 4.2 میلیارد سال پیش، به محض تشکیل اقیانوس، این سیاره طی دوره ای از سرمای سریع تکمیل شده و اتمسفر آن بر دی اکسید کربن غلبه یافته است.
حدود 715 میلیون سال پیش، جو زهره حاوی نیتروژن با مقدار کمی از دی اکسید کربن و متان (مشابه جو امروز زمین) بود و این شرایط می توانست تا زمان کنونی پایدار بماند.
 

 
دکتر وِی معتقد است که فعالیت شدید آتشفشانی در حدود 700 میلیون سال پیش زهره را دگرگون کرده است. یک احتمال این است که مقادیر زیاد ماگمای حباب شده، دی اکسید کربن را از صخره های گداخته در جو آزاد می کند.
ماگما پیش از رسیدن به سطح، جامد شده و مانع جذب مجدد گاز و نهایتا گرمای جهانی می شود.
وِی افزود: "در حال حاضر، ونوس 2 برابر بیشتر از زمین تابش خورشیدی دارد، اما با این حال، در تمام سناریوهایی که مدل کرده ایم دریافتیم که این سیاره هنوز هم می تواند درجه حرارت سطح قابل تحمل برای آب مایع را پشتیبانی کند."
این تحقیق به کنگره علوم سیاره ای اروپا ارائه شده بود.
انتهای پیام/
سه شنبه ۲ مهر ۱۳۹۸ ساعت ۱۳:۲۰
کد مطلب: 15594
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما *