به گزارش
شستون، شهر یک موجود زنده است، روح دارد و نسبت به رفتاری که با آن می‌شود واکنش نشان می‌دهد. اگر شهری خسته و فرسوده است، اگر در حد نامش و در سطح مردمانش نیست حتما دلیلی دارد.
درباره شهر اهواز، اهمیت، جایگاه و تاریخچه آن سخن زیاد است و بسیاری از این سخنان نیز گفته شده اما اگر بدانیم شهری زیبا، که کارونش و شب‌هایش شهره‌ی خاص و عام بوده، در دفاع مقدس بار فرماندهی و پشتیبانی جنگ را بر دوش کشیده، امروز نیز بیش از نیمی از درآمد نفت کشور را تأمین می‌کند و مهم‌تر از همه مردم با صفا و صمیمی‌اش چگونه‌اند، نگاهمان به اهواز اصلاح می‌شود.
با این اوصاف، چرا این شهر به‌گونه‌ای شده که شهروندانش (به‌گواه آمار و ارقام و اظهارات مسئولان و دلسوزان) در خیال رفتن هستند.
برای یافتن این پاسخ باید گفت، مشکلات اهواز دو بخش عمده‌اند، مشکلات زیست‌محیطی و اقلیمی مانند گردوخاک و گرما و شرجی شدید و کاهش بارندگی و همچنین مشکلات شهری و موضوعاتی که با زندگی روزمره مردم گره خورده است؛ مانند ترافیک، وضعیت معابر، زیبایی و نظافت شهر، حمل و نقل عمومی، نبود امکانات تفریحی، فضای سبز ناکافی و در یک کلام "احساس رهاشدگی شهر".
نکته مهم، آن که مشکلات بخش مدیریت رها شده شهر اهواز تاثیر زیادی روی تشدید و آزاردهندگی مشکلات بخش اول مصائب مردم اهواز نیز گذاشته برای مثال به جای بیش از 1200 اتوبوس کولردار برای حمل و نقل مردم و خانواده‌ها، ما فقط حدود 300 اتوبوس داریم که اکثرا فرسوده‌اند و تعداد ناچیزی دارای کولر هستند.
مثال دیگر اینکه یک فضای تفریحی مانند آکواریوم بزرگ اصفهان که حضور در آن چشم را خیره می‌کند باید توسط مدیران شهری اهواز ساخته شود چون مردم این شهر ممکن است روزهای متمادی به دلیل گردوخاک نتوانند در فضاهای تفریحی مانند پارک و بوستان باشند اما دریغ... این یعنی بی‌تدبیری و بی‌عملی در یک مجموعه مشکلات طبیعی و زیست محیطی را به شرایط بغرنج تبدیل کرده است.
و اما راه‌حل؛ فرموده‌اند سرنوشت هر جامعه توسط همان جامعه رقم می‌خورد؛ مجموعه پارلمان شهری در شهرهای پیشرفته و زیبای ایران، شهردار قوی، جدی و تحول‌خواه منصوب می‌کنند و سپس به شدت بر او نظارت می‌کنند و اصطلاحا "مو را از ماست بیرون می‌کشند" اما در یک شهر! شهرداری ضعیف و کم‌تحرک با تحصیلات غیرمرتبط منصوب می‌شود و شورا با سهم‌خواهی از انتصابات و استخدام‌ها از او سواری می‌گیرد و نهایتا هردو نیز راضی هستند!
اما نباید فراموش کرد شهرداری نهادی عمومی است که درآمدش را از عوارض ما مردم تامین می‌کند و قانوناً باید به ما خدمات بدهد و شهری زنده و پویا و زیبا برای ما و نسل بعد بسازد. حال اگر این‌گونه نیست (که می‌دانیم نیست) باید "یا علی" گفت و در روز 29 اردیبهشت گامی بلند برداریم برای برگشتن مدیریت شهری شهر مظلوم و خسته‌مان یعنی اهواز!
این گام را آگاهانه و با شناخت یک مجموعه کارآمد و پاک دست باید برداشت؛ حالا چرا باید به یک مجموعه یا یک لیست رای داد؟! در یادداشت‌های بعد عرض می‌شود.
منبع: تسنیم
