به گزارش
شستون، به نقل از
باشگاه خبرنگاران جوان ؛ پلاستیک و مشتقات آن در دنیای امروز زندگی را از جهاتی ساده تر کرده اما بدیهی است که تاثیر مواد سمی آن در طبیعت بحرانی است که نمی توان آن را نادیده گرفت و همه ساله هزاران ماهی، پرنده، خزنده و پستاندار تنها به دلیل ورود پلاستیک به چرخه محیط زیست نابود می شوند.
آمارها حاکی از آن است که سالانه 177 هزار تن پلاستیک در ایران تولید می شود،که این رقم معادل 500 تن پلاستیک در روز است.
گزارش های جهانی نشان می دهد که روزانه 3.5 میلیون تن زباله در کره زمین تولید می‌شود که سهم کشور ما از این تولید به 40 هزار تن در روز می‌رسد و این رقم 15.1 درصد تولید زباله جهان را شامل می شود.
تحقیقات نشان می دهد که حدود چهار درصد از تولید نفت کل جهان صرف تهیه و ساخت مواد پلاستیکی می شود ،به عبارتی دیگر تولید پلاستیک در جهان مستلزم مصرف حدود 60 تا 100 میلیون بشکه نفت در هر سال است.
روز 21 تیرماه، روز بدون نایلکس با شعار «هر روز یک کیسه پلاستیکی کمتر» نامگذاری شد تا مقدمه ای برای جلب مشارکت‌های مردمی در کاهش استفاده از کیسه‌های نایلونی باشد.
این روز به منظور فرهنگ سازی و ارتقای سطح دانش شهروندان در زمینه زیان های ناشی از کیسه‌های پلاستیکی نامگذاری شده است.
جایگزینی کیسه های پارچه ای به جای کیسه های پلاستیکی
محمد درویش مدیر کل دفتر مشارکت های مردمی حفاظت محیط زیست با اشاره به تشکیل کمپینی به مناسبت ٢١ تيرماه اظهار داشت: هدف ما جایگزینی كيسه‌های پارچه‌ای يا زنبيل‌های قديمی به جای كيسه‌های پلاستيكی است.
وی با بیان اینکه ایران هفدهمين كشور جهان از نظر قدرت اقتصادی و جزء هشت كشور اول توليد زباله در دنيا است ، ادامه داد:آمار مصرف کشور ما ازکیسه های پلاستیکی بیشتر از حد متوسط جهانی است.
درحال حاضر در دنیا ظروفی تولید و عرضه می شود که به طور کامل از نشاسته گیاهی تهیه شده و حتی قابل خوردن هستند که به آنها زیست تجزیه پذیر گفته می شود. سازگاری با محیط زیست، تهیه از منابع اولیه تجدید پذیر و عدم وابستگی به مواد اولیه نفتی، نداشتن هیچ گونه آثار تخریبی بر محیط زیست پس از تجزیه شدن در خاک و مصرف انرژی کمتر در فرآیند تولید از مزایای استفاده از ظروف یکبار مصرف گیاهی و کیسه های پلاستیکی تجزیه پذیر است.
ترکیبات اولیه و سمی پلاستیک ها از جمله اتیلن اکسید، هیدروکربن های سمی و قابل اشتعال و در نهایت بنزن پلاستیک در حین تجزیه معمولا مواد سمی و خطرناکی مانند پلی استرین، بیسفنول آ و استیرن تریمر را وارد محیط می کند. برخی از این ترکیبات باعث تغییرات هورمونی می شود و برخی دیگر به صورت غیرمستقیم سلامت انسان ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
مواد پلاستیکی و پلیمری به علت ساخته شدن از منابع نفتی و دارا بودن مواد با پایه نفتی و خاصیت تجزیه ناپذیری، در خاک باقی می مانند و به این ترتیب مواد شیمیایی آنها به تدریج از طریق خاک وارد زنجیره غذایی انسان می شود که خطرات جبران ناپذیری برای سلامت انسان ها دارد.
در دنیا برنامه های گوناگونی برای جلوگیری از آلودگی طبیعت به پلاستیک طراحی شده است، سازمان ملل کنوانسیونی را وضع کرد که در آن، تمام موادی که مستقیما به آب ریخته می شوند باید زیست تجزیه پذیر باشند.
ممنوعیت استفاده از کیسه‌های پلاستیکی در سراسر جهان
در سال 2002 میلادی، بنگلادش نخستین کشور بزرگی بود که استفاده از کیسه‌های پلاستیکی را ممنوع کرد. این کشور به دنبال سیل ویرانگر سال 1988 میلادی و به دلیل این که کیسه‌های پلاستیکی با بستن راه فاضلاب‌ها عامل اصلی شدت گرفتن سیلاب بودند، خسارات چشمگیری دید.
اگر هرکدام از ما تصمیم به استفاده مصرف یک کیسه پلاستیکی کمتربگیریم می توانیم به سهم خودمان وظایف ومسئولیت های اجتماعی خود را در قبال محیط زیست به درستی انجام بدهیم.
انتهای پیام/
